Dinsdag 6 mei
Om 7.30 word ik wakker, José is al uit bed, ik ga me wassen en aankleden, en dan eerst maar even naar de eetzaal om te ontbijten. We krijgen ieder 4 kleine cakejes en een kop thee, José vraagt of we ook brood kunnen krijgen, dat kan, hij haalt wat uit de vriezer en stopt het in een broodrooster, dan krijgen we het wat zwarte brood, nou ja, als Pelgrim lust je alles.Hij vraagt ons nog of hij weg kan gaan, want hij moet zijn dochtertje naar school brengen.We vinden het prima, er is nog een Schotse dame en dat is alles, als we klaar zijn verlaten wij de albergue om 8. 50 uur.
We fietsen een stuk door het bos en moeten op een gegeven moment rechts af, maar er staat een hek voor, dat de weg is opgebroken en je kunt er niet door. Ik kijk op de kaart en ja dan moeten we toch wel een heel eind omfietsen, dat vinden we niet leuk, dan komt er een auto aan en we vragen de man of het echt niet mogelijk is om er met de fiets langs te gaan, hij denkt dat het wel kan, dus fietsen we de straat in.Een eind verder is de straat dus opgebroken en er staat een hek voor waar je ook met de fiets niet langs kunt, José gaat even vragen bij de wegwerkers of we er door mogen, het mag, we moeten dan even een boomstam verleggen en dan kunnen we met de fiets erdoor.
Aan het einde weer door een hek, en zo hoeven we in ieder geval niet om te rijden.We hebben deze laatste dag nog verschrikkelijk veel klimmetjes er stond niet voor niets in ons boekje dat deze etappe minstens zo zwaar was als die van de Pyreneen.Als we in Touro pauzeren, sms-en we even met de mannen, dat we nog 28 km. te gaan hebben, het is dan 12.15 uur en we verwachten er tussen 14.00 en 16.00 aan te komen.José denkt dat het wel eerder wordt, maar ik zeg reken maar op 15.00 uur.Nog steeds hebben we veel klimmen, het is mistig en zelfs een beetje motregen.
Op een gegeven moment zegt José: "we hadden toch al lang een keer het bordje van Santiago moeten zien" Dat dacht ik eigenlijk ook en we krijgen de kriebels of we niet verkeerd gefietst zijn, maar dan ineens zien we "SANTIAGO" staan, nu nog maar 3 km.
We fietsen naar de kathedraal en komen aan de zijkant aan, niemand te zien, dan maar om de kathedraal heen, naar de andere kant, we fietsen het plein op en aan de rand zien we de mannen zwaaien en ze lopen op ons af. Innige omhelzingen en tranen in de ogen, we hebben het gehaald! Ons avontuur zit erop! En wie maakt er foto's van onze omhelzingen?: Toon uit Hasselt (Belgie) die we een paar dagen geleden troffen ergens in de buurt van Triacastela, hij was daar gestopt en wij riepen naar hem, dat hij daar linksaf moest slaan.
Hij had al kennis gemaakt met onze mannen en gezegd dat hij onderweg twee keurige dames ontmoet had, ahum.... graag wilde hij wachten tot we gearriveerd waren en hij kreeg van Harry de camera om het weerzien vast te leggen.
Leuk! we drinken nog ergens een kopje koffie met Toon en dan gaan José en ik naar het Pelgrimsbureau om onze credencial-kaart met stempels te tonen en een certificaat te ontvangen. Daar aangekomen staat er een behoorlijke rij, we moeten zeker 45 minuten wachten in de rij alvorens we aan de beurt zijn. Dan mogen we ook nog even op de koffie in de Nederlandse huiskamer van het St. Jacobs-genootschap. Wie zien we daar, de vrijwilliger die ook Roncesvalles in het klooster hielp. Weet hij gelijk dat we toch aangekomen zijn. Ha, ha.!Als we weer terug bij de mannen zijn, zijn ook de broers uit Nijkerk en Putten gearriveerd op het plein voor de kathedraal, we praten nog een poosje met hen en Toon en dan gaan we met zijn 4-en naar de camping. We bellen nog even met ons mam en ik nog even met Jeroen, 's avonds gaan we met zijn 4-en ergens eten, gezellig! En dan heerlijk in mijn eigen caravan naar bed, eindelijk weer tussen mijn eigen lakens!!!